Sagrada Familia

Ένας ναός που ξεκίνησε να οικοδομείται το 1882 (5 χρόνια πρίν την έναρξη κατασκευής του πύργου του Άϊφελ) και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2026! (την 100η επέτειο απο τον θάνατο του Γκαουντί)..

φωτό Ομάδα ΣΕΙΡΙΟΣ  

ο Antoni Gaudí (αρχιτέκτονας), αφιέρωσε ολοκληρωτικά τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του στο μελαόπνοο αυτό έργο..
η κατασκευή του, συνεχίστηκε μετά το 1926 που πέθανε ο Γκαουντί,  υπό την καθοδήγηση Domènech Sugranyes και πάλι διακόπει απο τον Ισπανικό εμφύλιο το 1936..

Είναι αδύνατον να βρει κάποιος μια εκκλησία να έχει τέτοια ιστορία σαν την εκκλησία της Sagrada Familia. Μπορεί κάποιος να μιλά για το έργο ενός καλλιτέχνη στο μεσουράνημα της ζωής του αλλά αυτό δεν ταιριάζει στην περίπτωση του Γκαουντί. Το κύριο έργο του είναι ταυτόχρονα και έργο μιας ολόκληρης ζωής. Κανείς δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει μια τόσο μακρόχρονη διαδικασία, ούτε ο ίδιος ο Γκαουντί όταν, στα 1883, στην ηλικία των 31 χρόνων άρχισε να διευθύνει τις εργασίες ανέγερσης. Για ένα μεγάλο διάστημα φαίνεται να διακατέχεται από αισιοδοξία για την ολοκλήρωση του έργου του. Στα 1886 ακόμη πιστεύει ότι θα μπορούσε να ολοκληρώσει την Sagrada Familia σε δέκα χρόνια ενώ ήδη έχει ξοδέψει 360.000 πεσέτες για κάθε χρόνο. Η οικονομική υποστήριξη δεν ήταν εξασφαλισμένη, επειδή η εκκλησία είχε σχεδιαστεί σαν μια εκκλησία για εξιλέωση, γιατί η πρόθεση ήταν να γίνει αποκλειστικά με κεφάλαια από δωρεές. Αυτό οδήγησε σε λογικές καθυστερήσεις στην διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου. Ο Γκαουντί πήγαινε από σπίτι σε σπίτι προσπαθώντας προσωπικά να συλλέξει τα απαιτούμενα κεφάλαια.

Το γεγονός πως στα 1906 η εκκλησία ήταν ακόμη μακριά από την τελικής της μορφή είχε να κάνει και με τον στυλ που ο Γκαουντί συνήθιζε να οικοδομεί. Όταν ανέλαβε την διεύθυνση των έργων της εκκλησίας είχε ήδη ένα έντονο επαγγελματικό ενδιαφέρον για το έργο. Τώρα δεν θα ήθελε να κάνει μια εκκλησία στο πνεύμα της νέο-γοτθικής προσέγγισης. Έτσι με σκεπτικισμό αντιμετώπισε τα σχέδια του Villar που ήταν ήδη έτοιμα. Επίσης οι εκσκαφές για την κρύπτη (το υπόγειο μέρος του ναού πάνω στην οποία θα στηρίζονταν η αψίδα) είχαν ήδη προχωρήσει και οι κολώνες της κρύπτης είχαν ήδη φτάσει σε αρκετό ύψος. Ο Γκαουντί προτιμούσε βεβαίως να δώσει στο οικοδόμημα μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, αλλά ήταν υποχρεωμένος να εργαστεί πάνω σε ότι είχε ήδη γίνει. Οι κολώνες του Villar απείχαν πολύ από το να τον ευχαριστούν. Τελικά επέκτεινε τα στενά παράθυρα που ο Villar είχε κάνει και μετακίνησε ψηλότερα την αψίδα έτσι ώστε ο χώρος να πάρει περισσότερο φως και να μην είναι τόσο καταθλιπτικός.

Αλλά η αιτία που το έργο άργησε τόσο πολύ δεν ήταν τόσο το ότι ο Γκαουντί έπρεπε να αναλάβει μετά από κάποιον άλλο αρχιτέκτονα, αλλά μάλλον από αυτή καθ’ αυτή την προσέγγιση του Γκαουντί. Αντί να ακολουθεί ένα προκαθορισμένο σχέδιο, προτιμούσε το σχέδια του έργου να εξελίσσονται κατά την διάρκεια της εκτέλεσής του. Κανένα άλλο κτήριο δεν είναι καλλίτερος μάρτυρας από την Sagrada Familia στα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου δράσης. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι τα πρώτα του σχεδιάσματα για το κτήριο λένε πολύ λίγα πράγματα για την ίδια την κατασκευή. Μεταφέρουν περισσότερο μια γενική εντύπωση για το έργο. Είναι λίγο ως πολύ ατμοσφαιρικά πορτραίτα.

Ένα παράδειγμα για την διαρκή αλλαγή του Γκαουντί είναι στα σχέδια των πύργων, των συμβόλων δηλαδή της εκκλησίας αν όχι των συμβόλων της Βαρκελώνης ολόκληρης. Το συνολικό μοντέλο προέβλεπε δώδεκα πύργους με καμπάνες, τέσσερις για κάθε μια από τις κυρίως προσόψεις. Ο Γκαουντί τους ξεκίνησε σαν τετράγωνους πύργους για να πλαισιώνουν τις αντίστοιχες εισόδους που κοσμούν την κάθε πρόσοψη. Μετά φάνηκε πως οι πύργοι-κολώνες θα προεξέχουν κατά πολύ πάνω από τις εισόδους. Αυτό δεν άρεσε στον Γκαουντί και αποφάσισε να τους κάνει στρογγυλούς με θαυμαστά αποτελέσματα.
Αν και οι πύργοι λεπταίνουν σταδιακά προς την κορυφή δεν έχουν τίποτα κοινό με τους μυτερούς, παραδοσιακούς γοτθικούς κώνους. Ο Γκαουντί κατέφυγε σε μια παλαιότερη επινόησή του που χρησιμοποίησε στο Colegio Teresiano. Σχεδίασε τους πύργους σαν περιστρεφόμενες παραβολικές καμπύλες. Επί πλέον ο Γκαουντί τοποθέτησε σαν ‘κορώνα’ διακοσμητική σε κάθε πύργο που δηλώνει την κίνηση προς τα πάνω. Από μακριά αυτές οι κορώνες μοιάζουν τεράστιες μίτρες επισκόπου. Πράγματι ο Γκαουντί ήθελε να κάνει μια αλληγορία με αναφορά στην ιστορία του χριστιανισμού αφιερώνοντας κάθε έναν από τους πύργους σε έναν από τους Αποστόλους.

Είναι ένα χαρακτηριστικό της Sagrada Familia το ότι εκτός από αρχιτεκτονικό της ενδιαφέρον κάθε στοιχείο της εκκλησίας έχει και μια δεύτερη, συμβολική σημασία με την ίδια σπουδαιότητα για τον Γκαουντί. Δεν ήθελε απλώς να κάνει ένα ‘σπίτι για τον θεό’, ένα μέρος για το εκκλησίασμα αλλά είχε την σύλληψη μιας εκκλησίας σαν κατήχηση πάνω στην πέτρα, ένα υπερμέγεθες βιβλίο που ο παρατηρητής θα μπορούσε να διαβάσει. Αυτό φαίνεται από την διαρκή ροπή στην χρήση συμβόλων. Ο Γκαουντί φαντάστηκε την εκκλησία σαν το μυστικό σώμα του Χριστού. Το κέντρο είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο βωμός. Ο Χριστός είναι πάνω από όλα, που συμβολίζει η κυρίως σπείρα με τον μεγάλο σταυρό. Οι δώδεκα πύργοι που υψώνονται πάνω από την πρόσοψη αντιστοιχούν στην χριστιανοσύνη που αντιπροσωπεύεται από τους Δώδεκα Αποστόλους.

Η Αγία Οικογένεια είναι το καλύτερο παράδειγμα της σπουδαίας ανακάλυψης του Γκαουντί ότι ένα πλέγμα από παραβολικά τόξα και κεκλιμένες κολώνες μπορεί να στηρίξει κατασκευές που εκτείνονται στα ύψη. Στην Αγία Οικογένεια συνδύασε αυτή την κατασκευαστική αρχή με την βαθιά γνώση που κέρδισε παρατηρώντας την φύση.

Κείμενο απο εδώ

πηγή ΟΜΑΔΑ ΣΕΙΡΙΟΣ