Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ ο παράξενος ναός της Αγ. Φωτεινής!

Η εκκλησία της Αγία Φωτεινής βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τις αρχαιότητες της Αρχαίας Μαντινείας κοντά στην Τρίπολη και χτίστηκε το 1972. Η εκκλησία αποτελεί ιδιοκτησία του Μαντινειακού Συνδέσμου, βρίσκεται μέσα στην αρχαία πόλη και ολοκληρώθηκε εξωτερικά το 1973.




Η εκκλησία ξεχωρίζει για την πρωτότυπη αρχιτεκτονική της που είναι κράμα διάφορων ρυθμών, από την παραδοσιακή ελληνική αρχιτεκτονική μέχρι την βυζαντινή αρχιτεκτονική, όπως και τον αγιογραφικό της διάκοσμο που παραπέμπει στην κλασική αρχαιότητα. Ο περίβολος του ναού διακοσμείται από κατασκευές αρχαιοελληνικής έμπνευσης και μνημειακού χαρακτήρα.


Η διάθεση του αρχιτέκτονα είναι εμφανώς να συγκεράσει παραδοσιακές ελληνικές επιδράσεις με την αρχαία ελληνική αισθητική, προτείνοντας μια γέφυρα-συνέχεια μεταξύ του παλιού - της κλασικής εποχής που εδώ εκπροσωπείται από την αρχαία Μαντινεία - και του νέου, δηλαδή της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής παράδοσης.



Η αρχιτεκτονική του ναού, όπως και η κλασική σύλληψη και απόδοση των μορφών των αγιογραφιών, προκάλεσε και συνεχίσει να προκαλεί αντικρουόμενες κριτικές, διαφωνίες και αντιπαραθέσεις. Στο παρελθόν μάλιστα προκάλεσε και την επέμβαση της επίσημης Εκκλησίας, η οποία απαίτησε, και τελικά επέβαλε, την μερική αντικατάσταση των αγιογραφιών




Στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας βρίσκεται αρχαιοπρεπές οικοδόμημα, το Ηρώον, προς τιμή όλων εκείνων που αγωνίστηκαν για την πατρίδα και κατάγονται από τα Δ.Δ. του Δήμου Μαντινείας. Δυτικά της εκκλησίας βρίσκεται το Φρέαρ Ιακώβ που συμβολίζει τη συνάντηση του Ιησού με τη Σαμαρείτιδα.


Η ανέγερση της εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής, του διπλανού Τουριστικού Περιπτέρου, όπως και η αναμόρφωση και αξιοποίηση του χώρου της Αρχαίας Μαντινείας έχει γίνει από το Μαντινειακό Σύνδεσμο "Η αρχαία Μαντινεία" (Β. Δεκάζου 43 & Τρικόρφων, 2710-232586).
η αινιγματική είσοδος
το εσωτερικό
η νύξ
ο Χριστός και η Σαμαρείτιδα

Ο Μαντινειακός Σύνδεσμος ιδρύθηκε με σκοπό να είναι αρωγός στη φύλαξη των αρχαιοτήτων, την αξιοποίηση του χώρου της Αρχαίας Μαντινείας και τη σύσφιξη των σχέσεων των μελών του.

κείμενο απο εδώ

μία πραγματικά παράξενη εκκλησία, που όμοια της δέν υπάρχει πουθενά..
υπάρχουν πολλές απόψεις..
άλλοι λένε οτι κατέστρεψαν αρχαίους ναούς και την έφτιαξαν, ενώ η αλήθεια είναι οτι η εκκλησία κατασκευάστηκε απο κομμάτια που ήταν πεταμένα εδώ κι εκεί σε διάφορα χωριά..
για την κατασκευή της υπεύθυνος ήταν ο Κώστας Παπαθεοδώρου..
περί της ιστορίας κατασκευής της διαβάστε εδώ (κλίκ)

πηγή ΟΜΑΔΑ ΣΕΙΡΙΟΣ

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Τα μυστηριώδη αγάλματα του Σανσεβέρο


Από τα πιο αινιγματικά αγάλματα του Σανσεβέρο!
Ποιά τρομερά μυστικά κρύβονται κάτω
από τα μαρμάρινα πέπλα που μοιάζουν
με αληθινό και διαφανές μετάξι

Κι όμως, το δίχτυ, δεν είναι αληθινό.
Είναι σκαλισμένο μάρμαρο!


Στη Νάπολη στο παρεκκλήσι τού Σανσεβέρο φιλοξενούνται κάποια παράξενα γλυπτά εξωπραγματικής πλαστικότητας και απαράμιλλου κάλλους. Τα γλυπτά σμιλεύτηκαν τον 18ο αιώνα και είναι ένας άλυτος γρίφος για ερευνητές και ειδικούς επιστήμονες. Τα αγάλματα είναι κατασκευαστικά αδύνατον να πραγματοποιηθούν γιατί κυριολεκτικά υπερβαίνουν τις πλαστικές ιδιότητες τού μαρμάρου ή τις δυνατότητες των ανθρώπινων εργαλείων!
Και πράγματι, η σινδόνη του «Κεκαλυμμένου Χριστού» τού Τζουζέπε Σανμαρτίνο και το πέπλο τής «Σεμνότητας» τού Αντόνιο Κοραντίνι αποτελούνται ούτε λίγο ούτε πολύ από… διαφανές μάρμαρο! Κυριολεκτικά!
Μάρμαρο που σμιλεύτηκε σε πάχος μόλις 2-3 χιλιοστών! Ο επισκέπτης μένει άναυδος, στην ιδέα ότι κάθε ένα από αυτά τα αριστουργήματα, κατασκευάστηκε εξ’ αρχής από μάρμαρο. Αυτό φαίνεται αδιανόητο και στον πιο λογικό άνθρωπο! Είναι αδύνατον η σμίλη και τα άλλα εργαλεία ενός γλύπτη, να περάσουν μέσα στις πολλές πτυχές που σχηματίζει το δίχτυ και να το δημιουργήσουν».

Κι όμως τα αγάλματα είναι εκεί. Υπάρχουν ως ζωντανή απόδειξη. Έχουν και ένα κοινό στοιχείο: οι γλύπτες που τα φιλοτέχνησαν δεν ήταν και τόσο διάσημοι ούτε διέθεταν κάποιες ξεχωριστές ικανότητες (που θα είχαν αποτυπωθεί και σε άλλα έργα τους). Και οι δυο τους όμως συνεργάστηκαν για την κατασκευή των γλυπτών με τον μεγάλο αλχημιστή Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο, τον επονομαζόμενο «Πρίγκιπα τού Σανσεβέρο»!

Όπως δε φαίνεται να προκύπτει από την διασωθείσα συμβολαιογραφική πράξη που συνήφθη στις 25/11/1752 μεταξύ τού Ντι Σάνγκρο και τού Giuseppe Sanmartino, η μαρμάρινη, εξωπραγματικής πλαστικότητας σινδόνη που καλύπτει τον «Κεκαλυμμένο Χριστό» κάποτε υπήρξε… ένα κανονικό βαμβακερό σεντόνι, ένα πέπλο κυριολεκτικά «απολιθωμένο», το οποίο βάσει κάποιας παράξενης αλχημιστικής μεθόδου, μετατράπηκε σε ένα λεπτό στρώμα μαρμάρου αναμεμιγμένο με καρμίνιο! Δηλαδή κανονική μεταστοιχείωση! Και να ’ταν μόνο αυτό; Υπάρχει και μια άλλη απίστευτη δημιουργία τού διαβόητου αλχημιστή που προκαλεί σοκ:

«Δύο σιδερένιοι σκελετοί, ενός άνδρα και μιας γυναίκας που εκτός από τα σιδερένια οστά έχουν περιπλεγμένα γύρω τους με απίστευτη ακρίβεια το κυκλοφορικό σύστημα τού ανθρώπου, και αυτό όμως μεταλλικό! […] Όποιος δει από κοντά το εκπληκτικό αυτό έργο, μένει έκθαμβος από την απίστευτη λεπτομέρεια με την οποία έχουν παρουσιαστεί όλες οι ανθρώπινες φλέβες και αρτηρίες! Ακόμη και οι μικρότερες και πιο ασήμαντες! […] Αυτό που είναι πέραν πάσης αμφιβολίας είναι το ότι κανείς μεταλλουργός ή καλλιτέχνης, όση τέχνη και όσες γνώσεις ανατομίας και αν διαθέτει, δεν μπορεί ούτε σήμερα να κατασκευάσει ένα τέτοιο ακριβέστατο σιδερένιο αντίγραφο τού ανθρώπινου κυκλοφορικού συστήματος!»

«Ταυτόχρονα όμως ο παρατηρητής θα νιώσει μια ανατριχίλα, γιατί αισθάνεται ότι οι τρομερές φήμες που υπάρχουν για το συγκεκριμένo έργο, είναι αλήθεια… Τι λένε αυτές οι φήμες; Ότι ο τρομερός πρίγκιπας εισάγοντας στο αίμα κάποια αλχημιστική ουσία, μετέτρεψε σε σίδηρο το αίμα και τα οστά ενός αληθινού ανθρώπινου σώματος τού οποίου τα υπόλοιπα στοιχεία όταν έλιωσαν άφησαν το σιδερένιο ‘‘υπόλοιπο” που βλέπουμε σήμερα!».

Σύμφωνα δε με τον θρύλο, ο «Πρίγκιπας τού Σανσεβέρο» ο οποίος «στην εποχή του θεωρήθηκε ένας σκοτεινός μάγος που προκαλούσε τρόμο στις λαϊκές μάζες, […] αναζητούσε είτε ‘‘εθελοντές” είτε έβρισκε σώματα πολύ πρόσφατα πεθαμένων ανθρώπων και ασκούσε πάνω τους την τέχνη του!»
Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, ότι κατά την κατασκευή τους, εφαρμόστηκαν μέθοδοι που δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε και να εξηγήσουμε σήμερα.

Ωστόσο, εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, μήπως υπάρχουν τρόποι επέμβασης στην ύλη, που διαφεύγουν (ή αποσιωπώνται) από τη σημερινή κατεστημένη επιστήμη...
...Όταν ο νους συνέλθει από το πρώτο σοκ, καθώς αντικρίζει αυτά τα απίστευτα «αγάλματα», έχει δύο επιλογές:

• Να απωθήσει, ή να ερμηνεύσει όπως-όπως αυτό που βλέπει, προστατεύοντας από την κατάρρευση το σύστημα λογικής του...

• Ή να δεχθεί ότι ο φοβερός Πρίγκηπας του Σανσεβέρο μπορούσε πράγματι να μετατρέπει σε μάρμαρο όποια ύλη ήθελε, όπως ρητά λέει το καταπληκτικό συμβόλαιο που έχει διασωθεί και περιέχει μάλιστα και την αλχημιστική συνταγή που χρησιμοποίησε...

Στην πρώτη περίπτωση, ο επισκέπτης, αποχωρεί «ασφαλής», αλλά με ένα μεγάλο ερωτηματικό να πλανάται βαθιά μέσα του.

Στη δεύτερη, νιώθει την επιθυμία να «βουτήξει» στα βαθιά νερά της αλχημείας και των τρομερών γνώσεων που κάποιοι τις κράτησαν μακριά από το κοινό, ως επτασφράγιστο μυστικό, εξασφαλίζοντας έτσι εξουσία και δύναμη για τον εαυτό τους και μόνο...
Στα υπόγεια εργαστήρια του παλατιού του, ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο Σανσεβέρο στο Largo San Domenico Maggiore, αφοσιώθηκε σε πειράματα σκοτεινά και παράξενα, στα πιο διαφορετικά πεδία των επιστημών και των τεχνών. Από τη χημεία και την υδροστατική, ως την τυπογραφία και την μηχανική, πέτυχε καταπληκτικά αποτελέσματα και χαρακτηρίσθηκε «καταπληκτικός» από τους συγχρόνους του. Ωστόσο, όλοι φάνηκαν πάντοτε εξαιρετικά απρόθυμοι να αποκαλύψουν τα «μυστικά» του και τις λεπτομέρειες για τις εφευρέσεις του.

Ο πρίγκιπας μιλούσε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως επίσης αραβικά και εβραϊκά. Κινήθηκε σε υψηλότερους κοινωνικούς κύκλους. Ήταν μεγάλος θαυμαστής του Leonardo da Vinci: του εφευρέτη, επιστήμονα και ζωγράφου, που ενδιαφέρθηκε για το ανθρώπινο σώμα, αλλά επίσης και για την αλχημεία, αν και δεν έγινε ποτέ σαφές κατά πόσον αυτός άσκησε την συγκεκριμένη τέχνη.

Στους επιστημονικούς κύκλους, ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο Σανσεβέρο είναι γνωστός ως εφευρέτης: όντας ακόμη φοιτητής, εντυπωσίασε τους δασκάλους του με την κατασκευή ενός πτυσσόμενου μηχανισμού, σώζοντας έτσι μια σημαντική θεατρική παράσταση. Όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, είχε κι αυτός πάθος για τις πολεμικές μηχανές.

Είναι γνωστό ότι ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο ήταν ηγετικό μέλος του Τεκτονισμού. Ήταν, στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής της ναπολιτάνικης Μασονικής Στοάς, μέχρι που τον αφόρισε η Εκκλησία. Περιέργως όμως, ο Πάπας Βενέδικτος ο XIV ανακάλεσε πολύ σύντομα τον αφορεσμό του. Για ορισμένους σχολιαστές, αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο Πάπας ανακάλυψε ότι όλες οι κατηγορίες εναντίον του πρίγκιπα ήταν προϊόν συκοφαντίας και φθόνου από τους εχθρούς και τους πολεμίους του. Για άλλους, ήταν απλώς το αποτέλεσμα πολιτικών ελιγμών που εφάρμοζε ο ποντίφικας, ενώ για κάποιους τρίτους ήταν το αποτέλεσμα μιας σκοτεινής συμμαχίας που συνήφθη μεταξύ των δύο ισχυρών εκείνων ανδρών.

Ο Ντι Σάνγκρο παραδόξως επίσης συνδέεται με τον κόμητα Καλιόστρο (Cagliostro), άλλη μια αινιγματική φυσιογνωμία και έναν από τους πιο διάσημους Τέκτονες, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ήταν εμπνευστής του.

Το 1790, μπροστά σε ένα δικαστήριο της ρωμαϊκής Ιεράς Εξέτασης, ο Καλιόστρο ισχυρίστηκε ότι όλες οι γνώσεις του σχετικά με την αλχημεία (αυτή ήταν η κατηγορία που τον βάραινε), προέρχονταν από «έναν πρίγκιπα ο οποίος είχε ένα μεγάλο πάθος για τη χημεία» και πως εκείνος τον είχε διδάξει, πολλά χρόνια πριν στη Νάπολη.

Οι δικαστές δεν τον πίστεψαν και δεν έδωσαν καμία βαρύτητα στα λόγια του. Εν τούτοις, κανένα στοιχείο σχετικά με αυτή τη δίκη δεν είναι διαθέσιμο! Όλα τα πρακτικά από τη δίκη χαρακτηρίστηκαν απόρρητα και μέχρι σήμερα παραμένουν εγκλωβισμένα στο εσωτερικό του Βατικανού…

Ο πρίγκιπας συνέχισε να πειραματίζεται στο κελάρι του παλατιού του, στο San Domenico Maggiore. Όμως οι φήμες για τα παράξενα πειράματα δεν μπορούσαν να καταλαγιάσουν. Ανησυχητικοί ψίθυροι έλεγαν πως ο πρίγκιπας κωδικοποιούσε την εργασία του με παράξενα σύμβολα. Πιστεύεται μάλιστα ότι μέσα στην εκκλησία του Σανσεβέρο περιέχεται πράγματι μια κρυπτογραφημένη μασονική επιγραφή, ένα μήνυμα που πολλοί έχουν προσπαθήσει να ξεδιαλύνουν, πλην όμως ανεπιτυχώς.

Όταν εξετάζουμε το εκκλησάκι σήμερα, υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που έχουν συμβολικές προεκτάσεις – πράγματα τα οποία εξηγούν οι ξεναγοί. Μερικά χαρακτηριστικά έχουν «διπλό entendre» (διπλή σημασία), που υποδηλώνουν ότι ο Ντι Σάνγκρο μπορεί να ήταν πράγματι γνώστης κάποιας απόκρυφης παράδοσης, αλλά οι ενδείξεις είναι σποραδικές και μερικές φορές αντιφατικές.

Στο τέλος της βόλτας στο εκκλησάκι, ο επισκέπτης οδηγείται κάτω σε ένα μικρό σπήλαιο. Τα αρχικά σχέδια δείχνουν ότι αυτό το δωμάτιο προοριζόταν για τον ενταφιασμό κάποιων ανθρώπων. Για άγνωστο λόγο όμως, το έργο δεν ολοκληρώθηκε.
Στο δάπεδο υπάρχει μια ορθογώνια μαρμάρινη πλάκα, φανερή ένδειξη ότι εδώ κάποτε είχε εναποτεθεί ο «Κεκαλυμμένος Χριστός» του Giuseppe Sanmartino. Ωστόσο εκεί μέσα, σε δύο γυάλινες προθήκες βρίσκονται οι παράξενοι σκελετοί ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Φλέβες και αρτηρίες και των δύο αυτών ατόμων, παραμένουν απολύτως άθικτες!

Ο σκελετός της γυναίκας, φαίνεται να έχει τα μάτια άθικτα, σχεδόν γυαλιστερά, αλλά με μια πραγματικά τρομοκρατημένη έκφραση. Αλλά αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι οι φλέβες και τα εσωτερικά της όργανα, τα οποία λογικά θα έπρεπε να διαλυθούν αμέσως μετά το θάνατο. Αντ’ αυτού, παραμένουν σε άριστη κατάσταση αιώνες μετά.

Η καρδιά της διατηρείται ολόκληρη και μπορείτε να δείτε ακόμα και τα αιμοφόρα αγγεία μέσα στο στόμα της. Ήταν έγκυος και στην κοιλιά της, είναι ορατός ο πλακούντας από τον οποίο φαίνεται ο ομφάλιος λώρος που ένωνε το έμβρυο.

Πιστεύεται ότι χορηγήθηκε κάποιο είδος ενδοφλέβιας ένεσης με κάποια ουσία, η οποία κατά την είσοδό της στο κυκλοφορικό σύστημα, μπλοκάρισε τα αγγεία σταδιακά, μέχρι του σημείου που προκάλεσε και το θάνατο του θύματος. Σε αυτό το σημείο, η ουσία μπορεί να «μεταλλοποίησε» φλέβες και αρτηρίες, διατηρώντας τις, χωρίς αποσύνθεση.

Άλλοι αναφέρουν ότι η μέθοδος διατήρησης πραγματοποιήθηκε σε πτώματα, αλλά ωστόσο, το αίμα δεν ταξιδεύει σε ένα νεκρό σώμα, πολλαπλασιάζοντας έτσι το μυστήριο.

Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το όνομα του Αλχημιστή, το: di Sangro που ετυμολογικά τουλάχιστον παράγεται από το ισπανικό sangre (αίμα), και που παραπέμπει εύκολα σε προσωνύμιο ανθρώπου που ήξερε τα πάντα σχετικά με το αίμα και την κυκλοφορία του, τότε το μυστήριο όχι μόνο μεγαλώνει αλλά γίνεται και έντονα ανησυχητικό.

Αλλά αυτό δεν είναι και το μόνο πρόβλημα… Η σύριγγα που θα έπρεπε να πραγματοποιήσει την υποδόρια ένεση, εφευρέθηκε εκατό χρόνια αργότερα από έναν χειρουργό της Λυών, τον Carlo Gabriele Pravaz (1791-1853)!

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που κουτσομπολιά και άγριες φήμες, ξέσπασαν στη θέα των συγκεκριμένων σκελετών. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο «ήταν μάγος και διαβολικός αλχημιστής που άρπαζε ανθρώπους, με σκοπό να εκτελεί ειδεχθή πειράματα στους οργανισμούς τους».

Και κάτι τελευταίο: Υπάρχει μια μικρή "ανωμαλία" στον Χριστό που καλύπτεται με το πέπλο, καθώς πάνω από το ρουθούνι του, διακρίνεται μια μικρή εσοχή ως εάν η σινδόνη να έχει διηθηθεί από την ανάσα κάποιου που προσπαθεί να εισπνεύσει εναγωνίως αέρα. Αυτός που χρησίμευσε ως μοντέλο για τον Ιησού, ήταν ζωντανός, εκείνη τη στιγμή, προσπαθώντας να ανασάνει, ή νεκρός;

Ο πραγματικός Ιησούς εξαφανίστηκε από τον τάφο του - αλλά δεν είναι ο μόνος. Ο καθένας μπορεί ακόμη να δει την ταφόπλακα του πρίγκιπα στο παρεκκλήσι.

Πέθανε στις 22 Μαρτίου του 1771, «από μια ξαφνική ασθένεια που προκλήθηκε από τα πειράματά του». Κατά τη διάρκεια μιας μακράς νύχτας που πέρασε στο εργαστήριό του, εισέπνευσε κατά πάσα πιθανότητα, ή κατάπιε κάποια τοξική ουσία, η οποία όμως αυτή τη φορά απέβη φονική. Η σαρκοφάγος του, ωστόσο, δεν περιέχει το σώμα του!!! Κάποιος το έκλεψε. Άγνωστο όμως γιατί…

σχόλιο απο την Μελίτη η οποία μας επέτρεψε την αναμετάδοση του θέματος..

Εντυπωσιακά πολύ τα άρθρα που βρήκα και κάποια άλλα σχετικά, που μετέφρασα, καθώς με έβαλαν στον πειρασμό να ψάξω λίγο το θέμα. Προσωπικά, δεν πιστεύω σε δεισιδαιμονίες, σενάρια μυστικισμού και θεωρίες συνωμοσίας. Δεν έχουν κανένα απολύτως επιστημονικό κύρος.
Ένα πράγμα όμως από όλα αυτά είναι άξιο απορίας και θαυμασμού: Η τρομερή ικανότητα του γλύπτη στο να αποδώσει ό,τι έχει σχέση με ύφασμα και πτυχές (πέπλα, δίχτυ, κ.λ.π).

Αν και ήταν απίστευτα ικανοί σε αυτό, τόσο ο Κοραντίνι, όσο και ο Σανμαρτίνο, δεν έγιναν διάσημοι γι’ αυτή τους την εξαιρετική ικανότητα, δεν έμειναν καν στη μνήμη των ανθρώπων όσο ο Ντα Βίντσι ή ο Μιχαήλ Άγγελος, ή και τόσοι άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες. Παρά την απαράμιλλη τέχνη τους… Παρά το γεγονός ότι κανένα χέρι και καμία σμίλη δεν μπορεί να κάνει το μάρμαρο, ένα διάφανο πέπλο…



Ενδεικτικά στις σελίδες:

http://anazitiseis-hh.blogspot.com/
en.wikipedia.org/wiki/Bereavement_in_Judaism
http://www.philipcoppens.com/sansevero.html
http://www.museosansevero.it/inglese/cappellasansevero/cristovelato.html

Διαβάστε περισσότερα: http://melitilexeis.blogspot.com/2010/09/blog-post_15.html#ixzz10XJOmNvT




Μελίτη ευχαριστούμε γι αυτό το καταπληκτικό θέμα..
ΠΗΓΗ κλίκ εδώ





ομάδα ΣΕΙΡΙΟΣ

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Φωτογραφίες απο το ηφαίστειο στα Μέθανα!

Ναι, για όσους δέν το γνωρίζουν, στα Μέθανα υπάρχει ηφαίστειο..


Η χερσόνησος των Μεθάνων αναφέρεται ότι είναι προϊόν προγενέστερων ηφαιστειακών δράσεων. Αυτό αποδεικνύεται από το είδος των πετρωμάτων που υπάρχουν στην περιοχή αλλά και από τους ηφαιστειακούς κρατήρες.


Το ηφαιστειακό κέντρο των Μεθάνων ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο που συνδέουν τα ηφαίστεια Σουσακίου, Αιγίνης, Μεθάνων, Πόρου, Βελοπούλας, Καράβι, Φαλκονέρας, Αντιμήλου, Μήλου, Κιμώλου, Πολύβου, Στρογγυλού, Δεσποτικού, Σπυρηδονησίων, Αντίπαρου, Χριστιανών, Σαντορίνης, Κω, Νισύρου, Αλικαρνασού και Πάτμου. Το τόξο αυτό βαίνει κατά τη διεύθυνση σειράς ρηξιγενώ ν γραμμών, της οποίας τα ρήγματα έδωσαν αφορμή στην εκδήλωση της ηφαιστειότητας του νότιου Αιγαίου. Σ' αυτό έλαβαν χώρα πάρα πολλές εκρήξεις ηφαιστείων γύρω στο τέλος της τριτογενής περιόδου, μετά τις Αλπικές πτυχώσεις, ενώ συνεχίστηκαν και κατά την τεταρτογενή περίοδο.


Στην χερσόνησο βρίσκονται λείψανα πολλών ηφαιστειακών εκρήξεων. Στα ΝΑ του υψώματος Χελώνα (760 μέτρα) στη θέση Στραβόλογγος καθώς και στη θέση Μακρύλογγος συναντάμε μεγάλους κρατήρες. Κρατήρες επίσης συναντούμε στην επάνω Μούσκα, στο χωριό Καμμένη Χώρα, δίπλα στον Άγιο Ανδρέα, δίπλα στη Ζωοδόχο Πηγή, την Κυψέλη. Μέχρι σήμερα κα συγκεκριμένα σε όλη την χερσόνησο των Μεθάνων, έχουν βρεθεί τριάντα (30) ηφαιστειακοί κρατήρες.

 Ο Κ. Μητσόπουλος είχε ξεκινήσει την ανεύρεση καθώς και την καταγραφή αυτών ήδη από το 1867. Από τους προαναφερόμενους κρατήρες, αυτοί που έδρασαν τελευταία ήταν οι παρακείμενοι στην Καμμένη Χώρα. Αυτό απο δεικνύεται από το παραμένοντα μεταλλευτικό υλικό καθώς και από την σημερινή μορφολογική κατάσταση (ελάχιστη διάβρωση). Ο Fougue παραδέχεται, ότι η έκρηξη της Καμμένης είναι αυτή που ανέφερε ο Στράβωνας, ο Οβίδιος και ο Παυσανίας.



Η έκρηξή του χρονολογείται μεταξύ του 276 και 239 π.Χ. επί της εποχής του Αντιγόνου Γονατά.

και φυσικά η ομάδα Σείριος δέν θα μπορούσε να λείπει..

και κατεβήκαμε βαθιά..
πολύ βαθιά..

υπάρχει μονοπάτι που σε οδηγεί στο υφαίστειο και μάλιστα έχει λίγη κούραση ειδικά αν έχει ζέστη..
αλλά η θέα απο εκεί σε αποζημιώνει..
όπως και η δροσιά του υφαιστείου..

ευτυχώς δέν έγινε καμία έκρηξη..

κι έτσι γυρίσαμε ασφαλείς και σας μεταφέρουμε τις εικόνες απο το εσωτερικό του..

και η θέα απο μέσα πρός τα έξω!!


πηγή ΟΜΑΔΑ ΣΕΙΡΙΟΣ

το ταξίδι συνεχίζεται..

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Πελλάνα..

Πάνε πολλά πολλά χρόνια, -απο τότε που ελάχιστοι γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του τόπου- που ο Παρατηρητής βρέθηκε στην Πελλάνα..

υπήρχε η φήμη κάποιων Μυκηναϊκών τάφων, που όμοιοί τους δέν υπήρχαν πουθενά..



Το 1926 είχαν ανασκαφεί δύο μικροί σχετικά θαλαμωτοί, λαξευτοί τάφοι στη θέση "Σπηλιές" από τον αρχαιολόγο Θ. Καραχάλιο. Λάξευμα θολόσχημο είχε καθαρισθεί στη δεκαετία του 1970 από τον Γ. Σταινχάουερ στην ίδια θέση. Οι μεγάλοι θολωτοί τάφοι και τα προϊστορικά λείψανα στην Ακρόπολη της Πελλάνας αποκαλύφθηκαν στις ανασκαφές του Δρα Εφόρου Θ. Σπυρόπουλου από το 1980-1995. Έχει γίνει μελέτη στερέωσης και στέγασης του μεγάλου θολωτού τάφου από τη Διεύθυνση Αναστηλώσεως Αρχαίων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά το έργο δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί.

Τα σημαντικότερα Μνημεία του Αρχαιολογικού Χώρου είναι:

- Νεκροταφείο θολωτών λαξευτών τάφων της μυκηναϊκής περιόδου, στη θέση "Σπηλιές". Ο μεγαλύτερος κατασκευάσθηκε στα πρώιμα μυκηναϊκά χρόνια (1500 π.Χ. περίπου) κι έχει θόλο διαμέτρου 10 μέτρων. Είναι ασφαλώς βασιλικος τάφος.

κάποιοι βέβαια πέρασαν περιμένοντας του Ε-ψιλους

- Η Ακρόπολη της Πελλάνας, στην οποία διακρίνονται λείψανα τείχους των ελληνιστικών χρόνων και κατάλοιπα των χρόνων της Φραγκοκρατίας.

- Ακρόπολη της Πελλάνας στο λόφο "Παλαιόκαστρο", όπου πρόσφατες ανασκαφές του Θ. Σπυρόπουλου, έφεραν στο φως λείψανα κατοίκησης των πρωτοελλαδικών χρόνων (2.500 π.Χ. περίπου), στην κορυφή της Ακρόπολης (ίσως κάποιο ανακτορικό κτίσμα). Στο πρώτο άνδηρο μετά την κορυφή, ανατολικά, αποκαλύφθηκε ένας τύμβος, προερχόμενος μάλλον από ομάδα τύμβων, της πρωτοελλαδικής περιόδου, περιβαλλόμενος με λίθινη κρηπίδα. Επιτόπου βρέθηκαν ταφές και αποθέτης. Στη νότια πλαγιά του λόφου αποκαλύφθηκε τμήμα οικισμού μυκηναϊκών και ελληνιστικών χρόνων. Μνημειώδης δρόμος, πλακόστρωτος, μυκηναϊκών χρόνων με μεταγενέστερες συντηρήσεις οδηγεί από τις ανατολικές υπώρειες της ακρόπολης στην κορυφή ή σε άλλη θέση του λόφου, όπου αναμένεται σημαντικό κτίσμα, πιθανώς, το Μυκηναϊκό ανακτορο της περιοχής. Ο ανασκαφέας κ Θ. Σπυρόπουλος υποστηρίζει ότι η Πελλάνα είναι η Ομηρική πόλη Λακεδαίμων, στην οποία είχαν τα ανάκτορά τους ο Μενέλαος και η Ελένη.
κείμενο απο το υπουργείο πολιτισμού..

κι άλλα ενδιαφέροντα για το θέμα, εδώ

πηγή ΟΜΑΔΑ ΣΕΙΡΙΟΣ

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Η σπηλιά του θησαυρού!!

Έρευνα ΟΜΑΔΑ ΣΕΙΡΙΟΣ

Πολλές ιστορίες ακούγονται για σπηλιές που κρύβουν θησαυρούς..

μία τέτοια ιστορία είναι και τούτη η σπηλιά..
και να που βρήκα τον "θησαυρό μου" έξω απο την σπηλιά!

πάνε χρόνια που γνωρίζω την ύπαρξη της και πρόσφατα την επισκεφτήκαμε ξανά..

το φωτογραφικό υλικό, αποζημίωσε τον κόπο μας..

η σπηλιά βρίσκεται στην Κερατέα..












παντού είναι σκαμένη προς αναζήτηση ..θησαυρών!
να και ένα απο τα πολλά μπουκαλάκια υδροχλωρικού οξέως
 έχει μεγάλη έκταση, σαν πλατεία!!
μερικά απο τα ΕΝΕΡΓΑ μέλη της ΣΕΙΡΙΟΣ!

 γεμάτο σκαψίματα παντού!
και σε μερικά σημεία ήταν γεμάτο χιλιάδες μυγάκια..

 σε άλλα σημεία ήταν υποστηλωμένη απο τους επίδοξους θησαυροκυνηγούς..
 και φυλάει εκπλήξεις..
χμ, τι είναι αυτό;

 ναι, είναι σκελετός ζώου που πιθανόν να θυσιάστηκε (διότι το σπήλαιο το χρησιμοποιούν και άλλοι περίεργοι τύποι)
 και λίγο πιό δίπλα..
κι άλλος σκελετός..
αυτή την φορά απο άλλο ζώο.. (μάλλον γάτα)
 πολλοί διάδρομοι και υποστηλώματα..
 και μιά άποψη απο μέσα..
αυτό ήταν ένα κομμάτι βράχου που κρεμόταν απειλητικό πάνω απο τα κεφάλια μας..!
 και υπήρχαν σημεία που σχημάτιζαν μορφές, απο τα άλατα που αποθέτει το νερό χρόνια τώρα..
 κι ένας "Σείριος"
 κι εδώ ο Σείριος!
 (η αφεντιά μου)



υπάρχει ακόμη μία πληροφορία για ένα μυστηριώδες σπήλαιο που κρύβει "θησαυρό"..

να χειμωνιάσει λίγο και θα προσπαθήσουμε να το βρούμε..

κι αν το βρούμε, τότε να θυμάστε οτι θα μας γράψουν στις εφημερίδες..

πηγή ΟΜΑΔΑ ΣΕΙΡΙΟΣ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Σαν την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, προχωράμε βαθιά στην τρύπα..
πόσο μέσα θα φτάσουμε, κανείς δέν ξέρει..
σε κάθε τρύπα της Γαίας, της πραγματικότητας, της ανθρώπινης νόησης, της σκέψης και του Σύμπαντος, με το βλέμμα απελευθερωμένο απο κείνα που περιμένει κανείς να δεί..
Διότι, κείνα που δέν περιμένει να δεί κανείς, παρουσιάζονται μονάχα όταν ξεχάσει πως κοιτάζουν και θυμηθεί πώς βλέπουν..

Ευρύνοος
για την ομάδα Σείριος

βολτα στο Συμπαν (υψηλη αναλυση και πληρης οθονη απαραιτητα)