Οι περιπέτειες του Ραμνούντα..

Περιήγηση ομάδα ΣΕΙΡΙΟΣ

Γνωριμία με τον χώρο..

Ο Ραμνούντας (αναφέρεται και Ραμνούντα) είναι αρχαιολογικός χώρος της Ανατολικής Αττικής. Βρίσκεται κοντά στην περιοχή του Μαραθώνα και του Γραμματικού σε μικρή απόσταση από την θάλασσα. Η αρχαία αθηναϊκή πόλη του Ραμνούντα κυριαρχούσε πάνω σε δύο λιμάνια στρατηγικής σημασίας για την αρχαία Αθήνα, που αντιστοιχούν στους κολπίσκους μπροστά από τα σημερινά χωριά Σέσι και Αγία Μαρίνα. Στον Ραμνούντα υπήρχε λατρευτικός χώρος της θεάς Νέμεσης, που ήταν και ο σημαντικότερος λατρευτικός χώρος της θεάς στην αρχαία Ελλάδα.

Το ιερό της Νέμεσης

Το ιερό της Νέμεσης δημιουργήθηκε την Αρχαϊκή εποχή μέσα σε έναν περιτοιχισμένο χώρο. Κατά την διάρκεια των πρώτων ετών συνυπήρχε με τον γύρο οικισμό αλλά αργότερα το ιερό απομονώθηκε και οι κατοικίες και οι υπόλοιπες υποδομές διασκορπίστηκαν στην γύρω περιοχή. Το ιερό της Νέμεσης συνέχισε να ακμάζει και κατά την Ρωμαϊκή περίοδο καθώς δεχόταν αφιερώματα και από Ρωμαίους αυτοκράτορες.

Ο πρώτος ναός της Νέμεσης που χτίστηκε πρίν τον 6ο αιώνα π.Χ. ήταν σχετικά μικρός ναός, δίστυλος στην πρόσοψη, κατασκευασμένος με πορόλιθο. Ο πρώτος ναός καταστράφηκε στους Περσικούς πολέμους και τον 5ο αιώνα χτίστηκε καινούργιος ναός στην θέση του παλαιότερου. Ο νέος ναός κτίστηκε από σκούρο μάρμαρο της περιοχής και στεγάστηκε με κεραμίδια, ενώ σταδιακά επενδύθηκε με λευκο μάρμαρο και διακοσμήθηκε με γλυπτά. Το εσωτερικό του ναού διακοσμήθηκε από τον γλύπτη Αγοράκριτο, μαθητή του Φειδία. Σταδιακά γύρω από τον ναό τοποθετήθηκαν βάσεις με αγάλματα, ενώ ο χώρος του ιερού περιτοιχίστηκε. Το ιερό διατηρήθηκε μέχρι τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους και τελικά εγκαταλείφθηκε μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού.

Ο αρχαιολογικός χώρος

Ο αρχαιολογικός χώρος του Ραμνούντα, καταλαμβάνει έναν λόφο ύψους 30 μέτρων που βρίσκεται πολύ κοντά στην θάλασσα ανάμεσα σε δύο όρμους. Το περιτειχισμένο τμήμα του καλύπτει έκταση 230 επί 270 μέτρων. Η κατασκευή των τειχών έχει γίνει από τοπικό μάρμαρο, από τον κοντινό όρμο της Αγίας Μαρίνας. Μέσα στα όρια των τειχών ξεχωρίζουν οι ναοί της Νέμεσης και της Θέμιδας, ενώ έξω από τον περιτειχισμένο λατρευτικό χώρο διασώζονται ίχνη κατοικιών. Ο Ραμνούντας είναι από τους πιο απομονωμένους αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής καθώς βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από μεγάλους οικισμούς. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται φαινόμενα εγκατάλειψης του αρχαιολογικού χώρου.

κείμενο απο εδώ

Η προσπάθεια..

Ενας φράχτης με μια μικρή σιδερένια πόρτα -συνήθως ανοίγει όταν ανοίγει και ο καιρός- επιτρέπουν την είσοδο στην περιοχή του Φρουρίου, που είναι αρκετά απόκρημνη και δύσβατη, γι' αυτό άλλωστε υπάρχει και η πινακίδα: «Η πρόσβαση στο φρούριο είναι επικίνδυνη για τους επισκέπτες». Οσοι όμως τολμήσουν την κατάβαση, θα μπορέσουν να δουν από κοντά τα τείχη της ακροπόλεως, υπολείμματα κτιρίων και ναών και ένα θέατρο με ορθογώνια ορχήστρα.

Αν ξεκινήσετε για Ραμνούντα εφοδιαστείτε με νερό και ξηρά τροφή, αφού εκεί κοντά δεν υπάρχει αναψυκτήριο, με εξαίρεση την ταβέρνα «Ραμνούντα» που φημίζεται για το «σπιτικό» φαγητό της. Μην ανησυχείτε, όμως. Για όποια δυσκολία προκύψει υπάρχει ο αρχαιοφύλακας Σπύρος Λέπουρας για να εξυπηρετήσει, να ξεναγήσει μέχρι και καφέ να ψήσει στους «μοναχικούς επισκέπτες». Εδώ και 30 χρόνια φυλάει Θερμοπύλες και μάλιστα με δική του πρωτοβουλία κρατάει ανοιχτό τον αρχαιολογικό χώρο μέχρι τις 6 το απόγευμα.

«Οι περισσότεροι που έρχονται είναι ξένοι, κυρίως Γερμανοί γιατί εδώ ήταν τα γερμανικά οχυρά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», μας λέει. «Πολλές φορές έρχονται γκρουπ το απόγευμα, και απογοητεύονται αν βρουν την πόρτα κλειστή. Ασε που μερικοί προσπαθούν να κόψουν τον φράχτη ή να πηδήσουν από πάνω για να μπουν μέσα...».

Η ερημική τοποθεσία του Ραμνούντα διευκόλυνε την κλοπή δύο αγαλμάτων από τα ταφικά μνημεία το 1999, ευτυχώς όμως οι αρχαιοκάπηλοι πιάστηκαν. Αυτή η ενέργεια στάθηκε αφορμή να μπει φωτισμός και σύστημα ασφαλείας στον αρχαιολογικό χώρο που θα εξακολουθεί να ζει στην ερημιά και με το νόμο: απαγορεύεται η ανοικοδόμηση, γιατί από εκεί περνάει ο αρχαίος δρόμος που ένωνε τον Ραμνούντα με τον Μαραθώνα.

κείμενο απο εδώ

Και η περιπέτεια..

Ραμνούντας: κινδυνεύει από μια... ανταλλαγή

Ο αρχαιολόγος Βασ. Πετράκος καταγγέλλει τη μονή Βατοπεδίου Γιωτα Συκκα

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ. Το θέμα της ανταλλαγής εκτάσεων ανάμεσα στο ελληνικό δημόσιο και τη Μονή Βατοπεδίου επαναφέρει ο ακαδημαϊκός - αρχαιολόγος Βασίλειος Πετράκος, καταγγέλλοντας ότι απαξιώνεται το έργο αρχαιολόγων, εφόρων και βέβαια ο κόπος της Αρχαιολογικής Εταιρείας που αποκάλυψε και διέσωσε από το 1880 τα αρχαία του Ραμνούντα.
Ο ανασκαφέας, μελετητής των ερειπίων του δήμου Ραμνούντα και γεν. γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας, καταγγέλλει τη μονή Βατοπεδίου για ανταλλαγή, με σκοπό την οικοδόμηση, μιας έκτασης 968 στρεμμάτων. «Οσης μιας μικρής πόλης», παρθένου τοπίου, δασωμένου, φυσικού, χωρίς επεμβάσεις, που έχει χαρακτηριστεί ζώνη Α, αδόμητη και απολύτου προστασίας των αρχαίων του δήμου του Ραμνούντος.

Σε κείμενό του στον «Μέντορα» (δελτίο της Αρχαιολογικής Εταιρείας) υπογραμμίζει ότι πρόκειται για τον μόνο αρχαιολογικό χώρο της Αττικής που σώζει ακόμη το περιβάλλον φυσικό τοπίο, ότι η μονή «ανταλλάσσει την έκταση αυτή με το νερό για να μεταβάλει τα 968 στρέμματα σε πολυτελή οικισμό και όχι για να τα χρησιμοποιήσει ως βοσκή προβάτων και κατσικιών όπως γίνεται έως σήμερα».
Παρακινούμενος από δημοσίευμα της «Καθημερινής» (14/9/2008), στο οποίο η μονή φαίνεται να είναι ιδιοκτήτης τεράστιας έκτασης στον Ραμνούντα, σημειώνει ότι απευθύνθηκε στην αρμόδια διεύθυνση του ΥΠΠΟ αλλά την απάντηση έδωσε τελικά η Β΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Σημειώνει πως η μυστική παραχώρηση αρχαιολογικών χώρων για εκμετάλλευση από οικοδομικές εταιρείες με τη μεσολάβηση της Μονής Βατοπεδίου «δεν οφείλεται σε πλάνη». Την γνώριζε, συνεχίζει, «η συμβολαιογράφος που συνέταξε τα συμβόλαια ανταλλαγής κ. Αικατερίνη Διονυσίου Πελέκη, άρα και ο σύζυγός της υπουργός Πολιτισμού Γεώργιος Βουλγαράκης». Παραθέτει αποσπάσματα του υπ αριθμ. 3191/17 Ιουλίου 2008 συμβολαίου, σημειώνει πως υπάρχει πλήθος συμβολαίων και εκφράζει την ευχή να πραγματοποιηθεί η ανάκληση της ανταλλαγής και τα αρχαία να μην «πληγούν από το αδηφάγο μοναστήρι».

Ο κ. Πετράκος που αφιέρωσε 30 χρόνια στη μελέτη και δημοσίευση των αρχαίων του Ραμνούντα, αναφέρεται και στην παλιότερη «περιπέτεια», όταν υπουργός Πολιτισμού ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη (1993). Θυμίζει τη γνωμάτευση του ΚΑΣ παρά την αντίθετη εισήγησή του (ως αρμόδιου Εφόρου Αρχαιοτήτων Αττικής), για τη λειτουργία νέου λατομείου μέσα στον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο αλλά και την πράξη του να προσβάλει την απόφαση της υπουργού και προϊσταμένης του στο ΣτΕ.
Η απόφαση της υπουργού ακυρώθηκε, εκείνος δικαιώθηκε, αλλά σύμφωνα με το ΦΕΚ 146/Β/3.3.1994 προκύπτει «ότι στις ανταλλαγείσες εκτάσεις» του Δημοσίου με το νερό της λίμνης Βιστωνίδας «περιλαμβάνονται τμήματα συνολικού εμβαδού 968 στρεμμάτων» στον Ραμνούντα.

Ο κ. Β. Πετράκος υποστηρίζει ότι δεν είναι η μοναδική περίπτωση πλάνης. «Σύμφωνα με τον αρχαιολογικό νόμο του 2002, δεν προβλέπεται η δυνατότητα στο ΥΠΠΟ ακύρωσης δικαιοπραξίας που αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς χώρου που είναι αρχαιολογικός ή ιστορικός». Οταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι της Υπηρεσίας δεν δέχονται τις εισηγήσεις εκείνων που νοιάζονται για τα αρχαία και τον τόπο, τότε και η Υπηρεσία βλάπτεται και φθίνει». Αυτή τη φθορά καταγγέλλει κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιστημονικές φωνές που πνίγονται και τα αρχαία που θυσιάζονται.

κείμενο απο εδώ

ομάδα ΣΕΙΡΙΟΣ:
Ελαφρώς αποκαρδιωτικά τα μελλούμενα στον αρχαιολογικό χώρο..
ελπίζουμε να μην γίνει αντικείμενο "ανταλλαγής", να μην "αδειάσει" απο ελαφροχέρηδες και τελικά, να υποστηριχτεί όπως του αξίζει και να μην επαφείεται στην -ευτυχώς- καλή διάθεση και πρόθεση του αρχαιοφύλακα μόνο.. (ας είναι καλά)..

πηγή ΟΜΑΔΑ ΣΕΙΡΙΟΣ